Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

12 Αυγ 2017

Στίχοι σ' έναν γέροντα, Τ.S. Eliot

Ο τίγρης στη μονιά του
Λιγότερο οξύθυμος δεν ειν' απ' όσο εγώ.
Της ουράς του το μαστίγιο δεν είναι πιο ακίνητο
Απ' όσο εγώ όταν μυρίζω τον εχθρό
Στο αίμα του να σπαρταρά το ελάχιστο
Ή να κρέμεται από δέντρο φιλικό.
Όταν της οξυδέρκειας το δόντι ξεγυμνώνω
Το σφύριγμα πάνω απ' της γλώσσας την αψίδα
Πιο στοργικό ειν' απ΄το μίσος,
Πιο πικρό από της νιότης την αγάπη,
Κι απρόσιτο απ΄το νέο.
Καταπτρισμένο στο χρυσαφένιο μάτι μου.
Ο βλάκας ξέρει πως είναι τρελός.

Πέστε μου αν πρόσχαρος δεν είμαι!

Μετάφραση: ΛΕΑΝΔΡΟΣ Κ. ΒΑΤΑΚΑΣ

(Απο το βιβλίο Τα ποιήματα 1909 - 1962, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ)